چرا در اغلب خانه های امروزی پنجره ها کوچک هستند؟ آیا معمارها و مهندسها نشده است شب باشد، دلشان گرفته باشد، خواب به چشمشان نیاید؟ اگر پنجره ها کوچک باشند به کدام آسمان می توان نگاه کرد؟ با کدام ماه، با کدام ستاره ها می توان همراز شد؟ شب وقتی شب است که آسمان صاف باشد، ماه وسط دشت آسمان نشسته باشد، گاهی به تو کامل نگاه کند و گاهی ناز کند و نصف و نیمه رخ بپوشاند، شب وقتی شب است که ماه، ستاره ها را دور خودش چیده باشد، هر از گاهی یکی از این شهابها در دشت آسمان بدود و زمین بخورد.شب وقتی شب است که همه جا ساکت باشد، همه خواب باشند و تو باشی و آسمان باشد و ماه باشد.
    شب وقتی شب است که آسمان کمی ابری باشد، روی ماه ماه را پوشانده باشد و هر گوشه ای ستاره ای دور از چشم ماه چشمکی به زمین بزند.شب وقتی شب است که ماه ناز در دشت آسمان حرکت کند و همه ی عاشقانش را با نگاه بدرقه کند و تمام آنهایی را که بیدارند نگاه کند و از آسمان زمین را روشن کند.
    شب وقتی شب است که آسمان دلش گرفته باشد، بغض کرده باشد، اما نخواهد آنهایی را که خوابند از خواب ناز بیدار کند و آرام بگرید. گاهی تا صبح گریه کند و ماه نباشد که دلداریش دهد و اشکهایش موسیقی آرام باشد. شب وقتی شب است که پنجره ای بزرگ باشد و آسمان بالای سرت باشد و خدای آسمان باشد و تو باشی و نجوای عاشقانه ای با خالق آسمان که شاهدش فقط خدا باشد، آسمان باشد، ماه باشد و تو باشی. همین زیباییهای شب است که خالق شب به شب سوگند می خورد( و به شب وقتی سپری شود، فجر،4) (سوگند به شب چون پرده برآن پوشد، شمس؛ 4). (سوگند به شب چون پرده افکند، لیل، 1).